BU UYARIM

İNSAN(LIK) İÇİN ACİL BİR UYARIDIR(S.O.S)!

YANDI, YANDINIZ, YANDIK!

DİKKAT!

DİKKAT ÜSTÜ DİKKAT!

DİKKATİN KAREKÖKÜ!

     Kuşkusuz, “İnsan-İnsanlık” için “ACİL UYARI(S.O.S)”mız, “kompakt(özlüce)” bir formda şu “alt başlık-lar(maddeler)” altında özetlenebilir:

     1) “Doğanın kardinal(temel-ana) ilkesi”nden biri, “yaşam(a) arzusu”; insan da zaten bütünüyle bir “istek”-ten ibaret…! Bu “istek bütünü”ne “dikkat”!

     2) Herbir canlı “ekosistem”de ilkin, “kendi varlığını sürdürmek ve neslinin devamı” için var, diğeri içinse sonra; o da yine, “ortak yaşam(simbiyoz: ortakyaşarlık)” yoluyla “kendine hizmet” ediyor! Ediyor etmesine de, şuraya “dikkat”!

     3) Buna karşın genelde, ezici çoğunlukla; “insan, akıl evrimiyle doğayla bütünleşeceğine, tam tersi onunla ‘uyumsuzlaşmış’ durumda”, maalesef...! Aman ha, “dikkat”!

     4) “İnsan aç-gözlü, doyumsuz ve de, doğadaki dengeyi bozucu-ifsat edici konumda”, maalesef...! “Dik-kat üstü dikkat”…!

     5) “İnsan ‘pozitif egoist(önce kendini sonra diğerlerini düşünen) olacağına, tam tersi ‘negatif egoist (olum-suz-tek taraflı, salt kendini düşünen anlamında bencil)’ ve ‘çokbilmiş(-ukala)’ tavrıyla maalesef, ‘doğaya kafa tutucu’; hem de, ‘manipülatör(tahrif eden, olumsuz yönde etkileyerek yönlendiren)”dür, denilebilir! “Dikkatin karekökü”…!

     Sözün özü; Yaşamda “insan için en tehlikeli tür” yine, “insan”dır! Doğanın bizlere sunduğu “dürtüler”i, önce kendimizi korumamız içindir. Bu açıdan bir ayağımızla “doğaya bağlıyız(vantuzluyuz)”; yoksa hiçbirimiz hayatta olmazdık! Bir de buna karşın çoğu insan, “akl’ı ile “doğa dışı” bir düşünceye sahip ve bu yönde tavır sergiliyor! “İçgüdüleri”ne ve/veya “içgörülerine(“üst seviyeli otantik akılsal algı”larına), “doğa”ya tam bağlı değil; “seçim” yapıyor. Ama bir seçim ki ne “seçim(!)”; “sapık(-sapkın)”, “kötü” olmayı seçerse, “yandı, yan-dınız, yandık” o zaman; “bir yangın ki ne yangın”…!

     Demiştim. “Bu uyarım, insan(lık) için acil bir uyarıdır(S.O.S)! Yandı, yandınız, yandık…! Dikkat! Dik-kat üstü dikkat! Dikkatin karekökü”; ve’s-Selâm…!

     Zeki Coşkunsu