Önce itiraf edeyim. Ben bir İmam Hatip mezunuyum. Tayyip Erdoğan ve Numan Kurtulmuş ile birlikte aynı yıllarda aynı İmam Hatip Lisesinde okuduk. (Ahmed Davudoğlu ile Boğaziçi Üniversitesinde yollarımız kesişti.) Ama ben Sünni imamlar yetiştiren fabrikaların bir imalat hatasıyım.

Devletin öğreteceği bir din afyon olur. Devletin dayattığı bir ahlak münafık ve ahlaksız nesiller yetiştirir. İmam Hatip Okulları maalesef yaratıcı ve kritik düşünebilen bir nesil yerine mukallit, mürit ve sersemit yetiştirmeyi amaçlıyor.

Türkiye’de bazı insanlar düşünme denilen işleme düşman kesilmiş. Vatandaşları ve hele çocuklar için DİN BELİRLEMEK ve ÖĞRETMEK.DEVLETin görevi değildir; olmamalıdır. Devlet kim? Politikacılar kim? Devletin sağlayacağı bir dini eğitimden ancak sultanlara, krallara, politikacılara yalakalık yapan, onların onayladığı ve dikte ettiği milli ve dini hikayeleri Allah’a iftira eden, onların düdüğünü kutsayan sihirbaz, dalkavuk, afyoncu din adamları çıkar.

Devlet ne imam, ne papaz, ne de haham yetiştirmeli. Zira devlet o devletin sınırları içinde yaşayan, ateistler dahil HERKESİN verdiği vergilerle halka ayırımsız hizmet eden bir örgüttür. Herhangi bir dinin herhangi bir mezhebinin herhangi bir tarikatına göre din öğretmek böylesi bir devletin işi olmamalı.

Örneğin, TR’de Sünnilik dininin, Hanefi mezhebinin Nakşi versiyonu, Arabistan’da Sünnilik dininin, Hanbeli mezhebinin Selefi versiyonu; İran’da Şiilik dininin, Caferi mezhebinin Humeyni versiyonu! Ama bir grup Sünni, Şii, Nakşi, Alevi, Nurcu, Katolik, Yahudi kendi özel imkanlarıyla kurslar açabilir ve çocuklarını kendi paralarıyla ezberciliğe ve dogmatizme mahkum edebilir.

Tüm kamunun vergileriyle çalıştırılan okullarda her şeyden önce KRİTİK ve YARATICI DÜŞÜNEN bir gençlik yetiştirilmeli. “Bana ne kritik ve yaratıcı düşünmekten! Ben dogmatik, ezberci, mukallit ve mürit bir nesil istiyorum.” diyenler olursa onlara da “Senin tekken sana, benim okulum bana” demeliyiz.