Allah’ı tanıma ve tanımlamanın tarihine baktığımızda, sonsuz kudret sahibi Allah’ın insana geniş bir tercih alanı bahşettiğini görürüz. Her doğaüstü olay (Yağmur-ölüm vs.) için ayrı putlar yapanlar, yönetimi ele geçirip Allah adına konuşma hakkına sahip olduğunu iddia edenler ve ortak koşmadan inananlar…

11000 yıl öncesinde Göbeklitepe mevkiinde yaşayanlar dikili taşlarla Allah’ı anıp ilk ibadethaneyi yapmış. 5500 yıl önce Sümer Kralları Allah adına yetkili olduklarını düşünmüş, 5000 yıl önce de Zerdüşt ve İbrahim aracısız olarak Allaha inanılabileceğini net bir şekilde ortaya koymuş.

Peygamber olarak nitelenen insanlar, kendileri için doğru yaşam tarzını belirleyip bunu yakınları ile paylaşan kişilerdir. Tabi bu konuyu ciddi ve etkili şekilde yaparak bu güne kadar ulaştılar. Yaptıkları şey, Allah’ın evrendeki kurallarına göre hayatı tanzim etmek, çelişkileri sorgulayıp aşarak mutluluğa ulaşmaktır.

Peygamberler savaştan özellikle kaçan, çelişkileri aşamadıklarındada o bölgeden taşınan insanlardır. Peygamberlerin devamı olduğunu iddia eden sonraki gruplar, iktidar için mücadele edip zulümlerine peygamberleri alet eden diktalardır. Peygamberin hayat ve ilkeleri genel hatları ile bilinmeli ve bu ilkelerden faydalanılmalı. Peygamberlerden birinin kitap ve uygulamalarına dalıp, ayrıntılarda boğulmak bir ruhbanlıktır. Ruhban kendisini lüzumsuz bilgiler batağında boğarken, halkı da çözümsüzlüğe mahkum eder. Geçmişte ortaya konan ilkeleri bilmek ve geliştirmek esastır, geçmişin çözümleri çoğu zaman şartlar bire bir olmadığı için kullanılamaz.

İnsana hediye edilen; kainatın kurallarını gözleyip anlayabilme, yaşadığı olayları vicdanında test edip doğru olanları ayırt edebilme (iyiyi kötüden ayırt edebilme) özelliği, Allah’ı anlamaya yeterlidir. İstem dışı olarak doğuyoruz, bir süre yaşayıp ölüyoruz. Bu kısa hayatı 3 türlü yaşayabiliriz;

1-ZORUNLU İHTİYAÇLARA GÖRE YAŞAM: Yer-içer, barınır, ürer ve ölürüz. Tıpkı bir kedi gibi. İyilik ve kötülük bizim için anlam ifade etmez. Bu tür insanlar yaşamayı bir angarya olarak görür ve bir nevi ölümü beklerler. Kendilerine bu hayata gelmek isteyip istemedikleri sorulsa, çoğu “İstemem” derdi. Bu insanlar ödül ve ceza gibi bir yaptırım beklemesin, zira iyilik ve kötülükleri yok. Bunlar ancak yok olup gitmeyi bekleyebilir.

2- KÖTÜLÜK AMAÇLI YAŞAM: Başkalarının hak ve güzelliklerini ellerinden alarak, hayatı olabildiğince haz ile donatmaya çalışırlar. Hayat onlar için kötülük yapma fırsatıdır, bilinçli olarak kötülük üretirler ve bu tavırlarını içselleştirmişlerdir. Hayvandan daha çirkin olan bu insanların, HUZURSUZ RUH HALİ İLE ölümleri sonrasında yaşamlarını sürdürmesi gerekir.

3-İYİLİK AMAÇLI YAŞAM: Yaratıcının evrensel kuralları çerçevesinde, saygı ve sevgiyi öne çıkaran, üretip paylaşan insanlar. Allah’ı unutmadan iyi olanları öne çıkarmak, üretmek, ihtiyacı olanlarla paylaşmak ve kötülüklere karşı durmak. Hayatı, mutlu olmanın fırsatı olarak görürler ve iyilik yaptıkça mutlu olurlar. Fiziki hayatları sona erdiğinde, RUHLARI MUTLU OLARAK yaşamaya devam eder. İyilik ve kötülük üretmemiş ruhlar cansız- nötür ruhlardır. İyilik ve kötülük üreten ruhlar ise canlıdır. İyilik üreten ruh mutluluğu, kötülük üreten ruh da huzursuzluğu tatmaktadır. İyi ve kötü ruhlar, beden ölünce ölmezler. İyi ve kötü ruhlar, tıpkı seslerin kaybolmayıp dolaştığı gibi mevcut halleri ile yaşamaya devam ederler. Böyle olmaz ise, sonsuz kudret sahibi Allah iyilikleri ve iyi ruhları cezalandırmış olur ki, bu da O’na yakışmaz.