İnsanı güzel yapan donatılara, RUH diyorum.

Candan, sevimli, sempatik, neşeli, önyargısız, karşılık gözetmeyen, yeniliğe açık olan, enerjik, fedakar, cesur, öncü, çelişkiden arınmış, kendini geliştiren, geçici değerlere önem vermeyen bedenler RUH taşır.

Beden geçici bir meta iken, RUH yaşamını sürdürür. Ölmeyen bir canlılıktır RUH.

Baki kalan bu kubbede, hoş seda olarak kalacak olan da RUH’dur.

Bilgiye ulaşmanın çok kolay olduğu çağımızda, ağzında güzel laflar gezdirmesine rağmen sevimli olmayan RUHSUZ insanlara fazlaca rastlıyoruz. Çok tahsil ve imkan sahibi olsalar da ruhsuz insanların söz ve yaşamları bizi etkilemezken, ruhu olan bir garip veya köylü bizi etkileyebiliyor.

Ruh sahipleri, bilgiyi iman ve amele dönüştürüp topluma ışık saçarlar. Ruh sahibi yöneticiye de bilge kral denir.

Ruh sahiplerine saygı duyan, onları örnek alan toplumlar da yüce bir ruh ile donanıp asrı saadeti yaşarlar.

Ey ruh, sen nelere kâdirsin!