Uğur KARACA

Eserleri ile sürekli yüz yüze olduğumuz Allah’ı kabul etmeyen çok az. Başta bedenimiz olmak üzere soluduğumuz hava, içtiğimiz su ve tüm diğer varlıklar Allah’ın eseri değil mi?

Peki ala herbirimizin Allah’ı niye farklı farklı? Kiminin Allah’ı dualara karşılık veriyor, kiminin Allah’ı birilerinin ricasını kırmıyor, kiminin Allah’ına göre öldürülmesi gereken çok insan var, kiminin Allah’ına göre belli bölgede yaşayanların Cennete gitme ihtimali daha yüksek veya tam tersi… 

Allah’ı tanımak mı zor, yoksa insanlar işlerine geldiği gibi mi tanımlıyor? Eğer Allah’ı tanımak zor ise, Allah kendini gizlemiş ve bize zulmetmiş olmaz mı?

Farklı farklı Allah algısının sebebi, saplantılarla/dar çerçeveden bakarak Allah’ı tanımlamaya çalışmamızdır. İyiniyetli ve istekli biri, doğayı gözlemleyerek Allah’ın kurallarını anlayamaz mı?.

Allah içimize, iyiye onay veren, kötüyü veto eden, vicdan diye bir mekanizma yerleştirmiş. Buna göre hırsızın yüzü kızarır ve hiç kimse hırsızlığı övemez. Hırsızlık ve namussuzluk gibi şeylerin kötü olduğunu savunmak için bir kitaptan okunması mı lazım?. Apaçık olan şeyleri bir başka delille desteklemeye neden gerek duyalım?

Kahrolası ruhbanlar, Allah’ın tanınabilmesi için kendilerinin gerekli olduğunu söylerler. Amaçları sağlıklı bir Allah inancı ortaya koymak değil, bir meslek erbabı olarak halkın sırtından yaşamaktır. Ruhban, idarecilerin istediği şekilde halkı uyutur ve buna karşılık avantadan geçinir. Ruhbanlar, ellerindeki kalın ve dili ağır kitaplarla; “Bakın bunca eseri okuyup anlayacak vaktiniz yok, biz sizin için bunları okuyoruz!” diyerek halkı kendilerine mahkum eder. Ruhbanın olduğu yerde halk, itaat eden sürüden ibarettir, sorgulayamaz ve itiraz edemez.

Peşin hüküm ile inanılan, yani ölçüp biçip değerlendirmeden benimsenenler dogmadır. Dogmatik olmak istemeyip gerçek Allah’ı arayanın, evrenin kurallarını gözlemlemesi yeterli, zira Allah yarattığı evrene değişmez kurallarını yerleştirmiştir.

ALLAH’IM ÖZRÜMÜ KABUL ET!
Allah’ım aklım erdiğinden beri seni tanımaya çalışıyorum.
Seni tanımaya çalışırken bir sürü hatalar yaptığımı anladım ve bu yüzden özür diliyorum. Seni tanırken duyduklarıma ve yakınımdaki yaygın anlayışlara yer vermenin ezikliğini yaşıyorum.

Seni bana ilk anlatan anneannemdi ve bir sürü saçma şey söyledi. Sonrasında seni cami görevlisinden dinledim. Anneannem ve mahalle imamını aşınca, kendini dine adadığını söyleyerek kafasındaki saplantıları Sana yamamaya çalışan nicelerini okuyup durdum.

Anladım ki, bizim Seni tanımamız için gereken her donanımı bize peşinen vermişsin. İçimize doğruyu yanlıştan ayırt etmeye yarayan vicdanı koymuş, kötü şeyler yapınca yüzümüzün kızarmasını öngörmüşsün. Hayatın içine değişmeyen kurallarını koymuş ve ölene kadar hiç müdahale etmeden beklemektesin. Bizleri güzel davranmakla yücelebilecek, kötü davranışlarla alçaklaşabilecek tarzda yaratmışsın.

Bizleri robot gibi yaratmayarak ne güzel yapmışsın. Sen ne güzel bir Yaratıcı’sın.
Seni tanımak, takdir etmek ve Seninle uyumlu olmak bu kadar kolay ve apaçık iken, bir sürü yerde bir sürü engelleyiciye takılmamdan dolayı çok çok özür diliyorum. Umarım bu çeldiricileri aşıp gelirken makul süreyi aşmamışımdır.

ALLAH İNANCININ TARİHİ

Allah inancını ve toplumun yaşadığı çelişkileri net bir şekilde ortaya koyup, insanları bununla yüzleştiren uyarıcılara Peygamber denmiş. Tarih içerisindeki Allah inancı, en genel manada Peygamberler tarihi olarak karşımıza çıkar.

Sondan başa doğru bir tarih sıralaması izleyerek, (1) Bahaullah,  (2) Muhammed,  (3) İsa,  (4) Musa, (5) İbrahim,  (6) Budha ve (7) Konfiçyüs hakkında kısa değerlendirmeler yapıp, Allah hakkındaki tarihsel süreci ve temel yaklaşımları ortaya koymaya çalışacağız.

‘Akıl çerçevesinde Allah nasıl tanımlanabilir? Gözlem ve değerlendirmelerle Allah’ı nasıl kavrarız?’ sorusunun cevabını, “Aklımızla tespit edebileceğimiz, hayatın değişmez 8 kuralı” başlığında değerlendireceğiz.

Allah inancı, bir şiir veya beste gibidir. “En iyi şiir veya beste, geçmişteki filan kişinindir ve daha iyisi olamaz!” diyebilir miyiz? O şiir veya besteyi bilmeyen iyi şiir ve beste yapamaz diyebilir miyiz?

İnsan gönlünü açık tutup, saplantı ve zaaflardan arınarak gerçek Allah inancına ulaşabilir.

Tarihsel bilgiler, kutsal olarak tanımlanmış metinler, örnek tarzda yaşamış veya yaşayan kişiler veya birçok değişik yöntem bizi hakikatlere götürebilir. Yüzlerce alternatifi arayıp tarayıp, ölçüp biçip karar vermek mi kolay, yoksa akli delillerle direkt durum değerlendirmesi yapmak mı?

Hırsızlığın, sarhoş edici madde kullanmanın, evlilik dışı cinsel ilişkinin, dürüst olmayan davranışın, gücüne dayanarak haksızlık yapmanın, kötü olarak değerlendirilmesi için, bir kitapta yazıyor olması şart mı? Gülümsemenin, çocuk sahibi olup onları iyi insan olarak yetiştirmenin, güzel ürünler üretmenin ve fazla olanları paylaşmanın iyi olduğunu söylemek için bir kitaptan okumak mı lazım?

İyi olanları, geçmişten gelen binlerce bilgi arasından ayıra ayıra bulmak mümkün. Bu çerçevede ruhbanlar, bilgilerin geçmişte saklı olduğunu ve kendilerinin bu bilgilere yoğun uğraşlarla ulaştığını söyleyerek bu konuda itibar görmek isterler.

Bir dakikada söylenebilecek gerçekler için bir ömür tüketip, buna rağmen de net olarak da bir şey söyleyemeyen ahmaklara niye itibar edeyim ki?

Hakikatleri her yerden bulup çıkarabiliriz. Tarihten süzülen bilgileri okuyup karşılaştırarak, bilge insanları dinleyerek ve hatta bir karınca kolonisini yakından izleyerek de hakikatleri tespit edebiliriz. Hakikat su gibidir ve hakikatlere ihtiyacımız var. Taşın içinde de, havadaki nemde de su var, lakin gürül-gürül akan bir su kaynağının dibindeki insanın, taşın arasındaki su taneciklerini biriktirerek susuzluğunu gidermeyi düşünmesi saçmalık olur.