mahmut tarık
düşünün hele, anlamsız bir sözcüğün anlamını açıklamaya çalışmak kadar gereksiz bir eylem var mıdır? ya da aynı şeye bakan iki kişinin gördüklerini birbirine anlatması kadar aptalca bir iş?
size hayatın anlamını anlatmaya kalkacak kadar kibirli biri değilim, yahut buna kanacak kadar saf değilsiniz hiçbiriniz. evet saf değiliz hiçbirimiz, her şeyin farkındayız. madem her şeyin farkındayız, olan biten, körün gördüğü, sağırın işittiği rezaletleri bile hasır altı eden demagoji saltanatına karşı boynu büküklüğümüz neden?
ölülerin putlaştığı, ölülerin çöpleştiği, ölülerin köpekler gibi tasmalarla dolaştırıldığı, ölülerin sofralara yiyecek olduğu, atıldığı, yakıldığı, kutsandığı kısacası her şeyi ölüler üzerine olan bir ülke yaşatma çabası neden? neden kimse dirileri hatırlamıyor? dirilerin değil de ölülerin açlığını giderme endişesi neden? ölülerin rahatını düşünme ekstresi de ne?
sahi bunca dirinin kendinden binlerce yıl önce yaşamış ölü fikirlerine karşı köleliği ne ola? acaba ölüler bu fikirlerine karşı köleleşen, fikirleri tartışılmaz sayan, tabulaştıran bu insanları görse ne der? diyecek bir şeyleri yok, çünkü sadece ölüler.
ölü fikirleri tabu haline getiren, çağın gereksinimlerini bu ölü tabutlarına hapseden zihniyet, acep ölülerle koyun koyuna yattığının farkında mı? adeta mezarlarda bilgi aktarım bürosu açmış şekilde çalışan toplumsal kurumların ve kültürel alaşımların bu katı, putçu, statükocu anlayışın sizce ömrü ne kadar? iplerini tuttukları ölülerden daha fazla yaşamayacaklar herhalde. yaşasalar bile bu kafa ile ölülerden ne kadar farklı olabilirler ki?
hayattan anladıkları kendilerinden öncekilerin koyduğu ya da büyüklerinden, egemenlerinden öğrendikleri tek kelime olan bir anlayış. hastalıklı bir anlayış, asıl ölü sevici anlayış bu işte.
kültürel tabularla ve tabulara karşı geliştirilen kölelik anlayışı ile bu anlayışla örtüşen bir kitleyi yönetmek elbette kolay. kimse kendini kandırmasın, bu rezaletin en büyük sorumlusu bizleriz. hala kendi ölülerimizi gömemedik. onları gömdüğümüz zaman, kendi gerçeklerimiz ile rahatça yüzleşiriz. razı gelme, tatmin olma ve biat etme gibi ucuz politikalardan kurtuluruz.
madem öyle ölü hücrelerimizi temizleyip kefenlenmiş fikirleri tabutlarından çıkarmalıyız. fikirleri mürted ilan etmeden ya da aforoz etmeden, temiz, vicdani, ahlaki ve makul biçimlerde sunalım birbirimize. önümüz fırtınalı bir deniz, tufandan arta kalan güzellikler bizi bulsun dileğiyle.
.../2012
