Ey iman edenler! Alış-verişin, dostluğun, şefaatin
olmadığı o gün gelmeden önce size verdiğimiz rızıktan
infak edip dağıtın.
2 Bakara Suresi Ayet 254
Kur’ân ayetlerinde infak etmek, harcamak yani malların hayırlı işler için sarf edilmesi manasında kullanılmaktadır. Yüce Allah imtihanı gereği insanları maddi olarak eşit şartlarda yaratmamış ve herkesi kendi içinde çeşitli nimet ve imkânlarla nasiplendirmiştir. Yapılan infak, ana-baba, yakınlar, yetimler, yoksul ve çaresizlerle yolda kalan için olmalı (2/215), aynı zamanda Allah yolunda yapılacak diğer hayırlı işler içinde kullanılmalıdır.
Ayetlerde mallarını Allah yolunda infak edip harcayanların durumunun, yerden, her başağında yüz tane bulunan yedi başak çıkarmış bir taneye (2/261) ve Allah’ın hoşnutluğunu kazanmak ve benliklerindekini kökleştirmek için infakta bulunmanın kendisine bol yağmur isabet edip de ürününü iki kat veren bir bahçenin durumuna benzetildiğini görmekteyiz (2/265).
Yani başka bir ifadeyle yüce Allah hayırlı işler için sarf edilen malların kat kat artarak kula geri döneceğini KUR’ÂN-I KERÎM’DEKİ TEMEL EMİRLER VE YASAKLAR müjdelemektedir. Yine infakta bulunmak için kişinin zenginleşmesini beklemesi gerekmez. Aksine ayetlerde inananların bollukta da darlıkta da infak ettikleri (3/134) ve yüce Allah’ın infak edilen şey yerine başka bir rızık lütfedeceği buyrulmaktadır (34/39). Gerek gizli gerekse açık bir şekilde yapılan infakın gönülden ve samimi bir şekilde yapılması, bir anlamda başa kakılmayıp karşılığında insanlardan bir beklenti içinde olunmaması gerekir. Kul unutmamalıdır ki her şeyin gerçek sahibi yüce Allah’tır. Bu yüzden malını Allah yolunda hayırlı işler için sarf eden kişi zaten Allah’ın olanı O’nun rızası için harcadığını bilmeli ve kendisine bu imkânı bahşettiği için yüce Allah’a şükretmelidir.
EMRE DORMAN'ın, KUR’ÂN-I KERÎM’DEKİ TEMEL EMİRLER VE YASAKLAR kitabından alıntıdır.
