• Anasayfa
  • Favorilere Ekle
  • Site Haritası
  • https://www.facebook.com/tabusalcom?ref=hl
  • https://twitter.com/tabusal
Özgül Üstüner Coşkun
Yol Bükü
18/08/2020
Kendimi tamir etmek için Beyoğlu' na gidiyorum bu aralar. Sadece eski faydalı bir alışkanlığı elden bırakmamak adına değil.
Annemin çocukluğunun, genç kızlığının geçtiği yerlerin izini sürmek, Eski' yi yüreğime basmak,
babamla artık izi bile kalmamış, ismi bilinmeyen bir pastanede buluştuğunu düşünmek mutlu ediyor beni.

Yürüdüğüm cadde üzerinde otuzun üzerinde boş dükkan var. Eski insanlardan,
eski esnafından temizlediler Beyoğlu'nu.
Bir kültürün kaybedilme sürecine tanıklık etmek ne acı?

Sokak arasında sıkışıp kalmış küçücük bir sahaftan içeri atıyorum kendimi. Üç defa derin nefes aldıktan sonra, Ruhi Su'nun plakları içindeyim. Muzaffer Bey, piposunun dumanından gözlüyor beni. Yıllarca Rock dinlemiş sosyalistlerin yüzakı entelektüellerinden bu güzel insan,
hayatıma tesadüf eseri karışmış bir sığınak vazifesi görüyor bu aralar.

Ruhi Su kadar Led Zeppelin'i,
Rahmi Saltuk kadar King Crimson'ı
Zülfü Livaneli kadar John Coltrane 'i seviyor.
Kitaplarla ve plaklarla olan ilişkisini tadavisiz
bir hastalık olarak tanımlıyor. Eve ekmek götürmeyi unutturacak kadar tedavisiz,
yuvasını dağıtmaya muktedir olacak kadar güçlü. Tercihlerinin kimi eğri kimi doğru onun deyimiyle, toplumdan soyutlanmış kişisel bir yaşam. Battaniye altı bir yaşamda yalnızlıktan ibaret bir çare.

Öfkesini tecrübelerine zemin etmiş, çünkü kurtarılacak bir dünyası yok artık. Uçmasını bilmeyen, kılavuzsuz kendi duvarlarına vuran yaşlı bir kuş değil.
Sana bir sürprizim var, deyip cebinden bir kaç parti broşürü çıkarıyor. Bunları oku sonra konuşalım. Masmavi gözleri sakin, neşeli.
Gözlerde bambaşka bir ışık var.

Biri var, diyor yüreğime iyi geliyor.

Sormuyorum kim olduğunu, gülümsüyorum sadece. Bir tütün tablası uzatıyorum kendisine,
bu sizin için. Ne yapacağını bilemez bir halde bakıyor yüzüme.

Kitabın orta yerindeyim, zaman kırık,
göğsümde patlamamış fecirlerden bir ses,
sen ansızın bir yol bükümüsün? diyor.

Tramvay geçiyor...
O insan selinin içinde ben de varım diyecek kadar bile belli etmeden gidiyor tramvayyyy....

Güya figüran olan insanların hayat hikayeleri cezbedici olmuyor değil mi?
Unutmamalarin defterini tutuyorum bu ara,
unutulması gerekenleri not ederek...


375 kez okundu. Yazarlar

Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın

Yazarın diğer yazıları

Penceremde Vanilya Kokusu - 28/05/2023
Sabah Sızılarımın Yanına Boylu Boyunca Uzandı - 08/01/2021
Vapurun içi uykudan ağırlaşmış, yapış yapış bir vurdumduymazlık. Yanağıma değen camın ardında yüzüme bakmıyor deniz, küsüz bu sabah.
Ahval Böyleyken - 20/08/2020
Farklı olmayı ayrıcalık değil, eksiklik, yetersizlik, kusur olarak gören bir toplumda değerlerinle yaşamak zor.
Bir Tramvay Geçiyor - 09/08/2020
Kendimi tamir etmek için Beyoğlu' na gidiyorum bu aralar. Sadece eski faydalı bir alışkanlığı elden bırakmamak adına değil.
Yaralı Kadınlar - 05/08/2020
Yaralı kadınlar düşlüyorum, yaralarını kapatmak için kırmızı saten geceliklerle dolaşıyorlar. Trajik bir ışıkları var. Ne kadar mutsuz sevişiyor bu tanrıçalar.