Mutfakta çay demlerken dışarı bakmak istedim, perdeyi araladığımda gözüme ilk ilişen şey çöpten birşeyler toplayan gençlerdi. Yaşadığım şehir, sanayi nüfusu çok yüksek ve işsizliğin hemen hemen olmadığı bir yer olduğu için onları yadırgadım ve aşağı yanlarına gidip kendileriyle konuşmaya karar verdim. Konuşmaları birebir yazacağım.

Selam verdim, garip garip yüzüme bakıp selamımı aldı sonra birşeyler konuşabilir miyiz diye, sordum; hayrolsun dercesine bir bakış attıktan sonra buyur dedi.

Burada istediğiniz kadar fabrika var ve bu fabrikalar sürekli işçi arıyor. Neden fabrikalarda çalışmıyorsunuz da böyle zahmetli ve hastalanma riski çok yüksek bir iş yapıyorsunuz diye sordum.

Gülümseyerek; abi ben fabrikada çalışsam daha çok zorlanır belki de daha çok hastalanırım hem dediğin gibi orada işçi olurum ama böyle olunca kendi işimin patronuyum. İstediğim zaman çalışıyor istediğim zaman yatıyorum ve üstelik ben yaptığım işin hayırlı bir şey olduğunu düşünüyorum. İnsanların kullanmayıp attığı eşyaları topluyor sonra da ihtiyacı olan insanların kullanmasını sağlıyorum ve böylece paramı da kazanıyorum.

Ne yani siz bunları yakmak için toplamıyor musunuz, diye sordum.
Yok abi, aslında bizler geri dönüşümün modern olmayan yüzleriyiz. Topladıklarımızı satarız ve büyük ihtimalle bunlar yeniden kullanılmak için kullanışlı hale getiriliyorlardır.

Herşeyi anladım, işini de gayet güzel anlattın ama ben de birşeyler yapmak istiyorum, senin yaptığın bu işe nasıl katkıda bulunabilirim, diye sordum.
öfkelendi; abi çöpe ekmek atmayın yeter. Çünkü ben ekmeği anlaştığım bir fırın var, akşamdan kalan ekmekleri ücretsiz veya çok cüz'i bir fiyata alıyorum ama bazen çöpteki ekmeği ayıklarken, benim yediğim ekmekten daha taze olduğunu görünce kahroluyorum ve çok üzülüyorum.

Onun bu sözlerinden sonra şok olmuş bir halde; haydi size kolay gelsin, dedim. Göz göze gelip birbirimize biraz tebessüm ettikten sonra ordan ayrıldım. Ayrıldığımdan itibaren bu işi yaptıkları için sürekli yadırgadığım insanların, gerçekten de hayırlı ve faydalı bir iş yaptıklarını düşündüm durdum.

Ben de diyorum ki; gelin böylesi güzel düşünen insanların yaptığı bu erdemli işe bizler de katkıda bulunalım. Tüketebileceğimiz kadar ekmek alarak, ekmeklerimizin çöpe gitmesini engelleyebiliriz. Ayrıca evlerimizde çöpleri ayrıştırabiliriz. Plastiği ayrı, camı ayrı, kullanılmış çocuk bezini ayrı, kağıdı ayrı poşetlere koyarak katkıda bulunmak anlamlı olmaz mı?