Çok değil daha bir ay bile olmadı; değerli arkadaşlarımdan birinden telefon geldi. Avrupa’da bir üniversitede doktora yaptıktan sonra Türkiye’ye dönen bu arkadaşım, tekrar yurtdışına dönmeye karar verdiğini söylüyordu. Büyük bir şevkle Türkiye’ye dönen bu arkadaşımın tekrar geri dönüşü beni çok şaşırttı.

Kendisine neden dönmek istediğini sordum, aldığım cevaplar yüreğimi burktu. Kendisinden aldığım cevapları bir köşe yazıma konu edeceğimin iznini alarak anlatmasını istedim.

Avrupa’da, öğretim görevlileri yaptıkları icatlar, bilimsel çalışmalar ile ön plandadır. Mesela öğretim görevlileri birbirilerini tanıtmak için; şu hocamız bu alandaki uzmanlığı ile bilinir, şu hocamız ise yaptığı böyle bir keşif ile hem üniversite hem de ülke ekonomisine büyük katkılarda bulunmuştur.

Türkiye’de öğretim görevlisi olarak başlamayı düşündüğü üniversitede ise durumun çok daha farklı olduğunu söyleyerek, bizzat şahit olduklarını anlatan bu arkadaşım; Şu hoca İslamcı, diğeri Kemalist, bu hükümetçi, öteki yalaka, beriki faşist, şu gelen sosyal demokrat, aman şundan uzak dur bilmem neci diye ayrım olduğunu dile getirdi. Arkadaşımla olan bu görüşmemi neden kaleme aldığıma gelelim istiyorum.

Bilim yuvası olması gereken üniversitelerde hocalarımızdan, öğrencilerimizden ne istersiniz. Ülkenin güzide, yerel ve ulusal basını, öğrencilerimizin huzursuzluğundan, hocalarımızın mutsuzluğundan elde etmeye çalıştığınız nedir, düşüncelerin birbirine muhalif olması kadar normal olan bir durumu karşıtlık söylemi üzerinden kışkırtmaya çalışman neyin nesidir.

Öğrencileri, öğretim görevlilerini birbirine karşı doldurmak, üniversiteleri kavgalara, olaylara teslim etmek akla zarardır ve hiç kimseye de bir fayda sağlamaz.

Bozmanın ve yıkmanın kolay olduğu bu zamanlarda; birbirine muhalif olan öğrencileri bir masanın etrafında fikir alışverişinde bulunup düşünce tarihine katkı sunmalarını sağlamak varken, birbirilerini öldürmelerine, yok etmelerine göz yummak ve hançeri arkasında bir dost edasıyla kışkırtmak niye!

Siz ki; dünyayı değiştirmeye güç yetiren, nesilleri değiştirme kudretini ellerinde bulunduran, hükmetmeyi seven büyük basın “Tellal-ı Cihan” ayrıştıran, bozan, yıkan bir üslup kullanmanın zararı hepimizedir.  Üniversitelerimize, öğrencilerimize, öğretim görevlilerimize ve güzel düşüncelerimize sahip çıkmayı önde tutacak bir dil kullanmanız mühimdir ve hayatidir.

Suat Kaynakçı | tabusal.com