Siz hiç sokak köpeği olmak istediniz mi?

Hiçbir isminiz olmasın. Bir sahibiniz olmasın. Bir kulübeniz olmasın. En önemlisi boynunuza tasma takan bir sahibiniz olmasın.

Bazen leşlerle, bazen artıklarla, bazen bir duyarlı insanın ikramı sizi doyurur. Bazen de aç kalırsınız. Yatmak için bazen bir kuytuda, bazen parkta, bazen bankta, bazen bir ağaç dibinde, bazen otlar arasına sıvışıp uzanır yatarsınız.

Sokak köpeği iseniz ne yazık ki yine en büyük düşmanınız insan denen vahşi canlılar olur.

Kimi egosunu tatmin etmek için arabayı üstüne sürer, kimi sopalarla kovar, kimi yerden aldığı taşlarla sana saldırır.

Ben hiç insan olduğumdan gurur duymadım.

Bana sorulsa en son insan olmak isterdim sanırım bu düşüncemle.

Ama böylesi insanları ve genel insanları görüp bildiğim için, onların insanlığından 'çoktan istifa ettim.

Birçok zaman, bir köpek, bir kedi, bir kurtçuk bile olmak istedim. Olmadı bir bitki ve ot bile olmak istedim.

Şunu da belirtmek isterim, bugün insanlığı ile övünen biri bir köpek olmuş olsa köpekliği ile de gurur duyardı.

Ben köpek olmuş olsa idim köpek olduğum için gurur duymayacaktım.

İnsan olmadığım için gurur duyardım...

Parkta bir sokak köpeği gördüm; masum, mağdur, uslu, sevgi ve ilgiye muhtaç... Çocukların sevmesine bazen kafasını eğerek karşılık veriyordu; bazen onlara kuyruğunu oynatarak eşlik ediyordu.

Herkes gittikten sonra parkın tel örgülerin dibinde uzayan bitkilerin ayırıp uzandı. Bir mühlet sonra gözlerini kapadı uykuya..!