Bizi yaratan yaratıcı, bizde iyiyi ve kötüyü ve diğer tüm duyguları yüklü bir şekilde yaratmış.

Derler ki, bir musibet bin nasihatdan iyidir.

Diyelim ki bir adam haksız yere birini öldürüyor, sonuçta adam ya öldürülüyor ya da hapis yatıyor ve bir çok insan için bu bir ders oluyor.

Yani ölen ve öldürülen için bu yanlış olurken bir çok insana örnek ve ders olduğu için doğru olmuş oluyor.

Bu durumda yaratıcı bir musibetle bir çok insanlara ders vermiş oluyor.

Doğru bildiğimiz konularında bir çok kötü sonuçları doğuruyor.

Birilerine yardım etmek; zekat, sadaka, fitre gibi yardımlaşma, kişiyi tembelliğe hazıra alışmışlığa iter.

Birini dışlamak, itmek, kişinin hayatta tutunmasına, onun daha güçlü olmasına neden olur.

Çocuklarımıza miras bırakmak, onların rahat yaşamasını sağlamakla beraber, onları hayata karşı mücadelesiz bırakmaya neden oluyor.

İnsanlara eğitim vermekle bir yere kısmen de olsa gelmesini sağlasak da sonuçta yine kendi kafalarının dikine gittiğini görürüz.

Ve bir çok insan hayatta yaptığı hataları görerek bilmeyi seçiyor.

Biz ne kadar uyarsak da pek kimsenin dinlediği olmuyor.

Sonuç, Yaratıcının iyiyi, kötüyü, her şeyi zıddı ile yaratmış olması ve bizim yanlışları görmemizi sağlamış oluyor.

Bu durumda aslında bir kısma da kötülük görevi vermiş olmuyor mu?

Kötülükle bizi terbiye edip doğru yolla itmiş olmuyor mu?

Yani birilerine kötülüğü ve yanlış görevleri yüklediği için bunları suçlayacak mı?

Neticede doğruları direk yükleyerek yaratmamış; göstererek uygulamalı yolu seçmiş.

Bu durumda mutlak doğru ve yanlış yok iken; tüm duyguların yükleyicisi Allah ise buna da önceden karar veriyorsa, kimi ne ile suçlayacak?

Ya da onun için iyilik ne, kötülük ne?

Hem şu da var, o kötülüğü sevmiyorsa, bundan hoşlanmıyorsa neden yarattı?

Çözen varsa beri gelsin!

Salih Demir | tabusal.com