Yemeden, içmeden kesilirsin. Artık sevdiğin için değil ölmemek için türlü çorbalar içersin.

Kebapları tatlıları gördüğünde iğrenirsin veya canın istese bile yiyemezsin.
Yıllarca yediğinde gelişmeni sağlayan yemekler şimdi yersen seni öldürür.

Seni hayata bağlayan sana heyecan veren cinselliğin biter.
Organların sadece dışkıyı dışarıya atmaya yarar.
Hatta bazen o işi de göremez olur.
Bazen küçük tuvaletin için sonda bağlarlar, onu da kucağında taşırsın.
Büyük tuvaletini de yapman için karnını deler kalın bağırsağında boşaltmaya çalışırlar. Her daim bağırsakların ellerinde olur.

Çoluğun çocuğun en büyük değerlerin uğruna yaşadıkların hepsi artık seni yük görür. Seni selamlamayı adetten görür.

Sen artık ne desen önemsenmeyen birisin. Doğru da olsa yanlış da olsa sana kafa sallarlar "he" der geçerler.
Senin için en iyi kurtuluşun ölüm olduğuna karar verir düşünürler.

Lakin sen de ölmeyi çok istersin ama ölüm sana bir türlü gelmez.

Sonra bu durumu görünce insan olduğundan utanırsın!
İşte o zaman o aşağıladığın hayvanlar aklına gelsin.
Keşke bir hayvan kadar değerim olsun dersin.
Atsan, atamazsın; satsan, satamazsın, istesen kesemezsin!
Hep birilerine yüksün artık!

İşte böyle rezil bir varlıktır insan...
Bunlar herkesin başına gelebilir; daha çok şansınız varsa erken ölürsünüz.

Bir abim demişti, ölümden korkma! Ölümün en güzeli, ani bir kalp krizi ya da bir kurşuna denk gelip gitmektir, diye.

Oturup yerinde ölümü beklemek bize yakışmaz; biraz daha yaşamak için gerçekleri saklama... 

Var adam gibi yaşa!..

Salih Demir | tabusal