Siz ne için ağlarsınız?
Ağlamak için ne sebepler olsun istersiniz?
Sevdiğinizi kaybettiğinizde mi sadece ağlarsınız?
Eviniz yandığında mı ağlarsınız?
Başınıza bir kaza geldiğinde mi ağlarsınız?

Belli bir yaşa kadar en büyük silahımız olan bize yaşamayı sağlayan bize her ihtiyacımızı giderten en büyük silahımız ağlamayı ne çabuk unuttuk değil mi?
En insani içeriden gelen bizim kontrolümüzün dışında oluşan bizi biz yapan bizi insan yapan ve bizi rahatlatan bu duygudan nasıl kurtulduk?
Bu güzel duygu selini nasıl oldu da unuttuk?
Erkeklik uğruna mı?
Erkekler ağlamaz mı?
Yoksa belli bir yaştan sonra ağlamak yasak mı?
Yoksa belli bir yaştan sonra ağlasan da ağlamanın önemi olmaz mı?

Sizi bilmem ama ben bu aralar hiç sebepsiz de ağlarım...
İstemeden pek bir sulu göz oldum.
Evvela insan olduğum için ağlarım.
En iğrenç varlık olduğum için ağlarım.
Yaratılmanın en büyük ceza olduğunu anladığım için ağlarım.
Hayata yüzlerce kez yenildiğim için ağlarım.
Aciz ve yeterli olmadığım için ağlarım.
İçimdekileri ve yapmak istediklerimi yapamadığım için ağlarım.
Bir kısım insanın çöpleriyle bir kıtanın kurtulacağını bildiğim için ağlarım.
Bir kuru ekmek bulamayıp türlü böceklerle karnını doyurmaya çalışan bir halk var.
Bu ağlanılacak bir durum değil mi?

Arabanın altın da miyavlanan bir yavru kedinin ezilip öleceğini bildiğim için ağlarım...
Yollarda ezilmiş kedi ve köpekleri görür ağlarım.
Çaresiz olduğum için ağlarım.
Elimden bir şey gelmediği için ağlarım.
Bir köpeğin bir damla su bulamadığına ağlarım.
Bir şarkı bir türkü bir şiir okur ağlarım.
Ya siz neden ağlarsınız ağlamak için ne beklersiniz?
Bunlar ağlanacak durumlar değil mi?
Siz bakmayın bana ben sebepsiz de ağlarım.

Dünyanın bir yalana teslim olduğunu, temelin bir yalan üzerine kurulduğunu görüp ağlarım.
Ama niçin neden? 
Nedir bu insanların hiç ölmeyecekmiş gibi davranmaları?
Nedir bu hırs bu zulüm bu işkence?
Biri bana anlata bilir mi gerçekten ben artık anlamıyorum...
Kendi mutluluğunu, başkasının mutsuzluğuna bağlayanlar var.
Bu nasıl dünya, nasıl bir anlayış?

Yanı başımızda bir savaş var, çoluk çocuk kurşuna diziliyor ve onlar daha çocuk buna ağlarım.
Neden öldürüldü suçunu söyleye bilir misiniz? 
Solmuş bedenlerinin sebebi neydi?
Sanki cansız duran benim çocuklarımdı nasıl ağlamayayım?
Tek suçları o coğrafya da dünyaya gelmekti..!
Birileri sabah namazının rekâtını bilmediği için kurşuna diziliyor.
Biri Şii olduğu için sırtından düzinelerce bedenine kurşun alıyor.
Bunu düşünür ailesini ve çoluk çocuğunu düşünür yine ağlarım
Neydi ki suçu günahı sırf suni olmadığı için mi?
Öyle ama o istemedi ki Şii olarak dünyaya gelmesini.
İşte yine gözlerim dolar.
Mutlu olmak gülmekte çok güzel ama nedense bu aralar hiç öyle bir sebebim yok.
Arada rol yapsam da mutlu görünsem de ağlamak için daha çok sebebim var...

Ağlamak istemektir direnmektir dilemektir.
Ağlamak en masum silahımızdır.
Sizi bilmem ama ben sebepsiz de ağlarım.
Ağlamak sadece gözyaşı da dökmek değildir.
Ağlamak haksızlığı kabul etmemektir.
Ağlamak ahtır, lanetlemedir.
Ağlamak insanidir insanlığımızı unutmayalım.
Sizi bilmem ama benim ağlanacak çok sebebim var.

Siz bakmayın bana benim ruhum anlamaya kavramaya dayanıklı değil 
Sizler ve benim için en iyisi gaflet uykusu dur.
Ben istemeden uyandım varın siz uyuyun.
Ben daha sebepsiz çok ağlayacağım.
AĞLAMAYI BIRAKIP MUTLU GÖZÜKTÜĞÜMÜZ SÜRECE BU SORUNLAR BİTMEYECEK BİLİYORUM.
Gerçekler, realiteler bana göre değil dostlar.
Büyük balık küçük balığı yutar mantığı bana göre değil.
Doğa kanunları da bana göre değil.
Ben saçma sapan biriyim...
Anlatmayın bana onları, ben hepsine karşıyım.
Siz bakmayın bana ben sebepsiz de ağlarım.

 Salih Demir | Tabusal