aşka dair her şeyin pazara dönüştüğü şu yerkürede aşk yoktur diye çığırırsam muhtemelen gülüp geçersin bana.

gülmekle kalsan iyi, postumu romantik bir ateşin önüne serer, üstüne yayılırsın sevgiline nutuk bağlarken.

biliyor musun? aşk hakkında hiçbir fikrin yok. hepiniz atıp tutuyorsunuz bu konuda. tıpkı tanrınız hakkında uydurduklarınız gibi.

uydurduklarınız dedim, çünkü insan yanılgılarına adapte olan bir canlıdan pek de öte bir şey değildir.

ya aşk.

aşk mı, evet.

aslında aşka inanmazdım. ta ki sevdiğini öldürenler dışında.

bunu bildiğini düşünür çoğu insan. insan ki bir yanılgıdır. bense yanılgılarımın ötesinde bir yerdeydim.

ve doğrulduğum yerde eğrilmeye mahkum olduğumu gördüm.

o günden beridir, susup insanların ilgisini çekmeyen, bir o kadar da beyinlerini okşayan şeyler yazmaya başladım.

yazdıklarımın çoğu benden beri, bir o kadar da habersiz.

kavanozda soru işareti kalmasın. hiçbirinde bir keramet yok.

sadece duymaya pek de hazır olmadığınız şeyleri beni deli ilan etmeyeceğiniz bir biçimde karalamak istedim.

çoğunlukla basit ve aptalca şeyler. biraz kelime cambazlığı, biraz duygu hırsızlığı, biraz da argo.

değerleriniz, birikimleriniz, tarihiniz, cinayetleriniz, hırslarınız, kabulleriniz, rezillikleriniz, evriminiz...

basit bir argo söz öbeğinden ibaret.

"şu neşe ağacının orada
aşkı ucuza salan seyisler
atlarını kötü bağlarlar hep
ya ağacın kökü çürük olur
ya ipin düğümü hafif
ya atları sarhoş çıkmış yola
ya hiç at görmemişler hayatlarında
bir hüzün var sanki hiç yaşanmamış"