Mustafa YILDIRIM | tabusal.com

İnsan çocukluğunda, ailesinden ve çevresinden gördüklerini benimser;
benimseyişleriyle kişiliğini oluşturmaya çalışır;
eğer aydınlanmaz, fikirsel bir değişim geçirmezse
çocukluğunda benimsedikleri 
kişi ölesiye kadar yanından ayrılmaz,
sadık bir dost gibi peşini bırakmaz…

Mesela bir dindar, mesela bir milliyetçi, mesela bir Kemalist…
Bunların hepsi çocuklukta aileden ve çevreden görülen, öğrenilenlerdir;
sonra o çocuğun kişiliğinin birer parçaları olur.

***

Bakın etrafınıza:

Örneğin bir dindar,
yaşadığı şeyler sonradan keşfettikleri değildir;
çocukluğunda ailesinden gördükleri,
gittiği hoca mektebinde öğrendikleridir; 
çocukken zihnine nakşedilenlerdir.

(Ailesi ve çevresi dindar olmadığı halde dindar olanlar var, diyebilirsiniz. Var ama yok denecek kadar az var, biz bunlara istisna diyorduk. Neydi, istisnalar kaideyi bozmaz.)

Örneğin bir milliyetçi,
övdüğü millet, kutsal saydığı bayrak ve vatan, benimsediği söylemler
çocukluğunda ailesinden ve çevresinden gördükleri ve de öğrendikleridir.

Mesela çocuğun babası ülkücü,
babasının duruşunu, oturuşunu, söylemini, partisini baştan sona benimsiyor.
Mesela çocuğun arkadaşları ülkücü olmaya heves ediyor, söylemlerini duruşlarını benimsiyor, dolayısıyla o çocukta arkadaşlarından etkilenip benimsemeye çalışıyor.

(Sonradan milliyetçi olur mu, derseniz? Kesin olarak söyleyebilirim ki, olmaz. Bu anormal bir durumdur. Çünkü milliyetçilik, bir çocukluk hastalığıdır. Çocuklukta görülmemiş bir şeyse, sonradan oluşması da mümkün değildir.)

Örneğin bir Kemalist,
savunduğu Mustafa Kemal, benimsediği inkılaplar ve söylemler,
çocukluğunda ailesinden, çevresinden veya öğretmeninden gördükleri ve de öğrendikleridir.

Mesela ailesi, Mustafa Kemal’i yüce bir kişi olarak öğretmiştir ona.
Mesela çevresinde, aşırı bir Mustafa Kemal sevgisi vardır.
Mesela öğretmeni, Atatürk’ü doğrusuyla yanlışıyla koşulsuz benimseyen biridir…

(Kişi sonradan Kemalist olmaz ama, Mustafa Kemal’i sevebilir, sevmeyi öğrenebilir; tabii koşulsuz ve her yönüyle değil.
Kendimden örnek vereyim: Muhafazakar ve mütedeyyin çevrede yetiştiğim için, Mustafa Kemal’e karşı önyargı beslediğim aşikardı; ama fikirsel evrimimden sonra sevmeye başladım; tabii çağdaş adımlarını, inkılaplarını… Milliyetçi adımları hariç.)

***

Dünya, ülke ve toplumun geneli çocukluğunda benimsediği şeylerin savunuculuğunu yapıyor.
Benimsedikleri uğruna tüm deliliği yapabiliyor.

Kurtulun kardeşlerim,
çocukluğunuzun kazanımlarından.
O kazanımlar,
kişiliğinizin parçaları değil, ancak birer yüktürler.
Kurtulun ki,
yaşayın varolmanın dayanılmaz hafifliğini…