Düşümde bir film kurgusuyum bu gece. Bir yandan umut beslediğimin heyecanı, yüreğimde kelebekler uçuşuyor. Eylül'ün göz kırpıcı sevimliliği aralıktan kestane tadını anımsatıyor ve yine kaç cumartesiye seninle anlam yüklüyorum.

Gerçi pazartesiyi severim. Hani yeniliktir benim için fakat cumartesi ise duygusal inşadır, bin bir gece masalı belki de…

Dilimde düşmeyen mırıltı, her fırçayı buladığımda; 'Damağımda yarım kalmış tatsın' sözleri dökülüyor belirsizlikler ülkesinin kilit noktasıdır.

Hangi zaman kipinden fırlamış gibiyiz?

Meğer ‘nitelikli yalnızlığımız'ın kendine has endamı, bir dansın gölgesidir. Oynayıp duruyoruz buram buram kokan kitaplar arasında. Yazıyı ilk 'yalnız'lık   keşfetmiş sanırım.

Sonrası mı?

Günü zerrelere bölsem yeter mi kafamdan geçenlerin hızına. Dipnotlar düşüyor ağrıyan yüreğime. Oysa küçük çok küçük yüreğimin ağır merhametidir baş kaldırışlarım. Aman...! Diyemiyorum işte, usanmışlıklardan ve iz bırakan ifadelerin ezik kalan intiharıdır insanda bulduğum her izlenimim. Kimsenin göremediğine artık ne deniyor mitlere göre ve canları cehenneme!

Hay gülen gözlerin derin bakışlarındaki burkucu sen, kendinin farkındasın. Ne senden başkası bilir ne senle olan. Kalem tıraşım olsa da derinleşen kaz ayaklarını açsam. Her anlam, oralarda gizlidir. Kim bilir, hangi öyküler sayfalar dolusu saklambaçlar oynuyordur. Kimler konakladı, kimler göçtü bu kayıp şehirde.

...

Bir eylül günü, dilimde mırıltı ‘damağımda yarım kalan tatsın ' sözleri…

Yazıda editör tarafından kısmî imlâ düzeltmesi yapılmıştır.