Gün içinden bir zaman dilimiydi çalınan.

Dört işleme bölünmüş, en son sıfır ile çarpılmıştı bir hırsız tarafından. Bu hırsız, zaman kaçkınıydı.  An 'da kalmasını bilmiyor ne büyük rakama çarpar ne değer veriyordu anın katlarına. Canı istedi mi "sıfır "ile işlem görüyordu. Bilerek mi yapıyor?

Bilmeyerek mi yapıyor?

Bilmiyorum ama sanırım bilmeden yapmasını istiyorum ki, bir değer yargısında dolanıp durayım geniş zamana yayarak.

Kaç çözüm formülünden geçiyoruz biz andakilerin, her birimizin ayrı bakış açısı işte. 

Son kuşağın altın çağıyız. Gitti gidecek yolun sonudur sonraki kuşağın sıfırıncı kuvveti.

Akşamın loşunda bunları düşünürken, açık pencereden sokak lambası ve bitişiğindeki palmiye ağacı, rüzgâr ile üç arkadaş olmuşlar adeta. Ağacın yapraklarını aydınlatan lambanın ışık huzmesi ayna tutuyor güzelliğe. Rüzgâr, palmiyenin nazlı endamına hafif dokunuşlarıyla dansa kaldırmış.

Evin karanlık odasından izliyorum, ışıklar sönük, karanlık odanın içini sokak lambası aydınlatıyordu.

Anın çalınmasının gerginindeyim. Belki kızgın, belki anlamak için kritik yapıyorum aklın filtresindeyken.

Sonra...

Üç arkadaş; Palmiye, rüzgâr ve sokak lambasının eşsiz güzelliğiyle seyre dalmıştım ki, açık pencereden yüzüme çarpan rüzgâr birden nefes verdi.

İçimde biriken havasızlığın yerine, içimi açan bol oksijen geldi. Bütün bedenimi, beynimi derin aldığım nefesle uyandım... Bazen rutin nefes çalışmasıyla anlatılabilir ama rahatlatan başka bir şeydi sanırım.

Doğaçlama bir oyunun içindeydim bu üçlü arkadaşın. Palmiye ile rüzgârın dansı nefis damak tadında...

...

Bazen kas katı duygular içindeyken bir arkadaş koşar yardımına. Doğaçlama bir selam verişi "merhaba " demesi, açık pencereden içeri sızan davetsiz rüzgârın nefes vermesi gibidir.

Her zaman değil sormalarımız, görüşmelerimiz ve hatta çoğunlukla hayatlarımızın kaybolmuşluğunda birbirimizi unutmuşuz. Ta ki, en dipte hissettiğimiz anlarımızda ortaya çıkarız. 

Bazılarımızın varlığı, içsel diplerimize nefes vermek için vardır. Daraldığımızda, ilk yardım gibi rüzgâr oluruz. Rüzgâr görevindeyiz arkadaşlığımızın var olma sebebi.

…

Üç arkadaş; Palmiye, rüzgâr ve sokak lambası. Işık yaprakları aydınlatırken, palmiyenin nazı ise rüzgârın esintisindedir. Odama vuran loş ışık ve yüzüme çarpan rüzgâr, ruhumu okşuyor.

…

Meğer senden aldığım ne çok şey varmış. Her dostluk, bir eğitim akademiyasıdır. Birçok eksikliğimi sende tamamladığımı, bugün fark ettim...

...

Geleceksen gönlünle gel, derim. Zira paha biçilmez tek değer gönüldür. Ne para ne pul ne hiçbir maddedir. Senden aldığım çok değer var, ölçülmesi imkansızdır.  İşte bu sebepledir ki, bize kazanılan her õğreti baş tacıdır. Korur, õper saklarız. Bundan dolayı kusurun da hoş

Kusursuzluğunda hoş, derim.

..