Bir müzik ile çıkar içindeki hüzün,

perde arkasında gizli bakışların.

Düşler…

Sonra sapa sarar.

Acıya dair sızıların hafif pişmesidir dünümüzün kendini hatırlatması.

Okuduğum kitaptan bir pasaj pekiştirir. 

"Bir şansımız daha olsaydı"

Kim, nerede, nasıl olurduk.

Evet olsaydı...

Kederi yazgı bilenden olmazdım. Yazgının, kurgusu sanılandan olmazdım.

Olmazdım kara toprağın değişmezliğinden

ve yine olmazdım içimdeki çocuğu ürkütenden, hor görenden.

Hem asla olmazdım beni yok görenden.

Yükü marifet sanandan, olmazdım.

Yokuşu başarı görenden,

kör olandan

sağırdan

dilsizden olmazdım komşu oğlu.

Aklını yok satandan...

Olurdum yine kendimin

ve aklımın,

yüreğimin masum bakışının,

kirli olmaktan imtina edişinin olurdum

...

Komşu oğlu,

İşte! 

Bir müzik ile başladı,

içimdekinin sarması.

Perde arkasından aşka yelken açan bakışın,

Siyah -beyaz filmden bir imgesin

komşu kızına.

Hüzne sarılmaktı

Mozart 'ı dinlerken.

…

Bazen o çocuk gider,

sevmişse geri döner.

...